قبل از اینکه نور بتابد

قبل از اینکه نور بتابد؛
بر روی این تخت؛ که گاه خالی ست؛
بر روی صورت و آن لبخند تلخت که آزار نمی دهد؛
بر من که نه تو را و نه نور را می بینم.0

این نور اتاقت را زرد می کند.0
و تو نیز زرد میشوی؛
در این بهار.0

قبل از نور؛ بعد از تاریکی؛
بین همه زمانهایی که دیر رسیدم؛
حرفی به زبان نیاوردم.0
فقط بی اعتنا به اولین تابش نور خیره می ماندم؛
به زردی تو؛
به لبخندم که گاه تلخ است؛
به مردی که رو به احتضار می رود؛
قبل از اینکه نور بتابد.0

خستگی، رویا و همه چیزهایی که به تاراج می روند

مست خواب هستم؛
مست خواب؛ چشمانم بی رمق؛
سنگینی پلکهایم را بر روی شانه هایم احساس می کنم.0
مست خواب هستم ولی اکنون زمان خواب نیست؛
گیج و هپروت به نقطه ای دورتر از این صندلی ای که بی جان؛
با بدنی سرد اما پیچیده به گرمای اتاق
بر رویش نشسته ام خیره مانده ام.0
کاش می دانستم آن سوسوی نوری که در دوردست است از چیست؛
کاش می دانستم اگر همین راه را بروم به کجا خواهم رسید؛
آیا در آن سوسوی نوری که در دوردست است غرق خواهم شد ؟
آیا همین؟

کاش می دانستم
در این مستی خواب؛
با پلکهایی چنین سنگین؛
آیا می توانم تو را که سایه وار
در میان ذهن و چشمهای نیمه بسته وخسته ام
خرامان خرامان راه می روی در آغوش گیرم !؟

تو اگر هم آنجا باشی؛ رویاهایم همه چیزت را در میان این چشمهایی
که دیگر در سنگینی خواب غوطه ور است به تاراج خواهد برد.0

گیر افتاده در پیچ بلند

در تمام این لحظات (کاش فقط همین لحظات)؛
و در تمامی روزهایی که آمد و من شادمان در آن غوطه ور بودم؛
کاش می دانستم که چنین چیزی را خواهم دید.0
(تهران؛ دی 1386)

+ + +

آه عزیز من؛
این ماشین دیگر روشن نخواهد شد.0
این جسم فیزیکی دیگر به سوی تو نخواهد آمد.0
مرا اینگونه نگاه نکن؛
هیزم وقتی خیس باشد دود خواهد کرد؛
این ماشین دیگر روشن نخواهد شد و من در این جاده گیر افتاده ام.0
تو به حرکت خودت ادامه بده.0
تو را در جایی دیگر خواهم دید.0

+ + +

گاه ساکت و گاه ساکت تر از آنچه بودم؛
به خیابان بلند روبرویم خیره می شدم؛
به انتهایش؛ به جایی که به آن پیچ و آن چراغ ختم میشود.0
سکوت آخر پاییز؛ زمین خیس؛
تنها؛
گاه؛
با صدای بلند؛
آواز می خواندم؛
در سکوت آخر پاییز؛ روی زمین خیس؛
خیره به انتهای خیابان؛
در آن پیچ بلند.0

+ + +

از آنجا که ایستاده ای؛
همه را میبینی؛
جز من را؛
و من از جایی که نشسته ام؛
هیچکس را نمی بینم؛
جز تو را.0

پاییز و آنهمه سرد؟

شب همان روز

کلید انداختم و آروم اومدم تو. خونه تاریک بود؛
با این حال چراغی روشن نکردم.
خواب بودی و نمی خواستم از خواب بیدارت کنم.
صدای خرخرت رو که شنیدم خیالم راحت شد که بعد مدتها خوابیدی.
دودستی بالشتو بغل کرده بودی.
تو رو هیچ وقت اینجوری ندیده بودم.

خیس خیسم؛ بارون بدی میاد.
چتر با خودم نمی برم؛ می دونی که.
ساکت نشستم بالا سرت و نیگات کردم.
اتاق تاریکه. تنها چیزی که کمک می کنه تا ببینمت
نور لامپ کوچیکیه که جلوی پنجره روشنه.
خوابی و این منو آروم می کنه.
بعد اون شیش هفت روزی که نخوابیده بودی؛
ضعیف شده بودی. چشمات گود رفته بود. ترسیده بودم.
تو رو هیچ وقت اونجوری ندیده بودم.

انگار تمام خستگیهامو ور داشته بودم و با خودم آورده بودم.
وقتی نشستم و داشتم نیگات می کردم پلکهام سنگین شده بودن؛
از نوک بینیم؛ از موهام؛ نوک انگشتام آب می چکید.
تمام تنم انگار پر زخم بود؛ زخمی که فقط اون اتاق می تونست التیامش بده.
ساکت بودم؛ باور کن که ساکت نشسته بودم.
نیگات می کردم؛ طوری که انگار واسه آخرین بار دارم می بینمت.
آروم نفس می کشیدم. می ترسیدم بیدارت کنم...تو به این خواب احتیاج داشتی.
خودمو هیچ وقت اینجوری ندیده بودم.

خونه انگار که با تو خوابیده بود.
تو داری خواب می بینی؛ خونه ساکته؛ من تو رو می بینم؛ ساکتم.
سعی می کردم هیچ سر و صدایی نکنم؛ آرزو می کردم از چیزی هم صدایی در نیاد.
سایه سیاه خواب همه چی رو پوشونده بود.
گریه های اون شب رو یادم میاد.
آروم و بی صدا؛ بالشت رو جلو صورتت گرفته بودی؛
می گفتی: "من که گریه نمی کنم..."
گفتم: "اگه گریه نمی کنی چرا چشمات خیسه؟!"
اشکات رو پاک کردی و هیچی نگفتی.
فکر نمی کردم سوالم اینجوری هر دوتا مون رو برنجونه.
خونه انگار که با تو خوابیده بود.
منم همونجا خوابیدم.
رو همون صندلی...

از خونه که زدم بیرون صبح شده بود.
تو نبودی.0

Struggle Between What I Want & What I Gain !

03:00 am, The Dream Scene

it was a bright room,
a room that was surrounded by sunlight...
it was day and we knew it was a great day.
we were sitting beside the window,
in the sunlight.

"wow, long time no see ! how are you?
there are so many changes, in your face,
and in your body, seems you've lost so many weight !
heh I don't know ! I don't know...
so how's it going my friend?
oh, your hair has turned to white, why?
heh you seem so old !
no no I'm joking !"

he smiled !

"I'm so happy I'm here once again,
I'm so happy I have a chance to see you...
you know !
I thought it was all over, and I can't see you again."

he smiled, with no reply...

07:45 am, Waking Up From Sleep, In The Bed

I'm stuck in my bed, I swallowed in my sweat,
I stared to an unknown point you couldn't see,
although you are not here to see my point of view !
and if you were here, still you couldn't see my point of view...
ah this is what I wanted, this is what I needed,
but the result doesn't show what I expected...
I saw you in my dreams, as always,
and this is what I wanted.
but I'm crying, because I can't see you,
in my real life, in the real world, in the real time.

I had so many things to say,
but I've forgotten all of them...
the only thing I remember is the scene of the dream that I told.
you are gone, and I've missed you for awhile,
until I see you again and I close my eyes on my pains & scars !

When I Say It One Thousand Times !

Always i remember the moments,
the moments when i was with you, in the city of lights,
between the laughters, murderers and friends.
i just wanted to know why i was in there,
and why i always desired to be with you,
and why there was only me,
why i appeared in your way, my brother.
hell yes...i lose them all, there is not justice for me,
and i adore the moments, when i say these words,
one thousand times...
...I'm the second and you are still the first...
you're still the one !

The Sweeper

the sweeper stands out there, with the infected bandaged eyes,
with the long besom in his hands, with black & dirty working overcoat.
he stands in the middle of the square, the square with tall bared trees and flaming grass.
from my window, i see him walks hobblely. he talks with those fairies, quietly.

he is not a worker, but he works, he is not a scavenger, but he scavenges, he is not a thinker, but he always thinks, he is not a sweeper, but he sweeps... ...he always sweeps, he always sweeps.

in the middle of nowhere, he stands with the long besom in his hands,
with black & dirty working overcoat. he is a sweeper and he sweeps the square,
the square that placed near our place of working.
he waits for someone, for his woman who will come to his way.
he always cries, and he hopes that his woman isn't a sweeper.

It Always Hurts

I remember my childhood's playmate, when we were so young, so pure, when we played on the backstreet park, on the dusty ground. all days long we were waiting for our daddies to come, to steal his money, to spent our time with gum & gun, all those days are gone. but this is not what we wanted, this is not what we desired to have, O' my sweet friend, i'm so sad, you aren't here and you'll never know, how much i feel loneliness.

the Dead-End Street Cries

in this long, right and bright street,
that short, silent and dark dead-end street is mine.
my heart was broken by the shadows, my life was infected by them. Every sadistic dreams I expected to come true, went alive.
every sweet emotions are gone.
i'm living like this, the story of a boy who always misses.
i'm so sad my dearest, i feel so down my greatest.

nobody remembers his birthday and nobody remembers the time of death, may be yesterday, and may be tomorrow.
may be we fall in love together, tomorrorw, once again.
or just like everyday we forget each other, we bury it in yesterday.
in this short dead-end street, the time is so long,
the breath is so much longer...and Life doesn't exist any longer.
i'm so sad my dearest, i feel so down my greatest.

Your Reincarnation

i sit behind my desk,
with a pencil and a paper in my hand.
i shocked about a new story,
about a new event,
that came to my home.
every story has a hero,
or heroine.
and this story has no hero,
and of course a heroine.
this tale, is true, or maybe not...
but in the absence of all heros,
a shadow lives in darkness.
nobody knows him,
everyone desires to unmask his face.
but he grips it so tight.

angels never send any message from you,
all the ways to his home are dead-end.
how can i draw your face ?

all the brightest things left, and nothing remains,
more mysterious men will come to my way.